Empati, hasta-hekim ilişkisinde önemli bir beceri olup hasta ve hekim memnuniyetini arttırır. Empati, tıp eğitimi sürecinde öğretilmeli ve geliştirilmelidir, fakat yapılan birçok çalışmada sınıf düzeyi arttıkça düştüğü gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde tıp eğitimi boyunca öğrenci empati düzeylerinin ölçülmesi ve değerlendirilmesidir. Çalışmaya 1. sınıftan 5. sınıfa kadar tüm sınıflardaki tıp öğrencileri katılmıştır ve öğrenci empati düzeyini ölçmek için ‘Jefferson Doktor Empati Ölçeği’nin öğrenci versiyonu kullanılmıştır. Kesitsel olarak planlanmış olan bu çalışmada alt-ölçek puanları eğitim yıllarına ve cinsiyete göre karşılaştırılmıştır. Cinsiyete göre farklılıklar Mann-Whitney U testi ile, eğitim yıllarına göre farklılıklar da Kruskal-Wallis varyans analizi ile değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre 2. sınıfların “perspektif alma” ve “şefkatli bakım” puanları anlamlı olarak yüksek iken, 3. sınıf puanları her üç alt ölçek için anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p<0.001). Stajlar esnasındaki puanlar da sınıf ilerledikçe düşüş göstermiştir. “Perspektif alma” ve “şefkatli bakım” puanları, kız öğrenciler arasında anlamlı derecede daha yüksektir (p<0.001). Bu çalışmada tıp fakültesi öğrencilerinin empati düzeyleri, kendi kendini değerlendirme ölçeği ile değerlendirilmiştir. Sonuçlara göre empati düzeyi sınıf düzeyi arttıkça düşmektedir. Bu düşüşün nedeninin kohort etkisine mi yoksa tıp eğitimi sürecindeki değişimlere mi bağlı olduğunu anlamak için daha fazla sayıda çalışmanın yapılması gerekmektedir.