|
2018, Cilt 8, Sayı 2, Sayfa(lar) 314-326 |
|
DOI: 10.5961/jhes.2018.274 |
Üniversite Kampüsünün Mekân ve Pedagoji İlişkisi Bağlamında Değerlendirilmesi |
Derya YORGANCIOĞLU1, Sevinç TUNALI2, Meltem ÇETİNEL3, Gülce KIRDAR4, M. Aygün AŞIK4 |
1Özyeğin Üniversitesi, Mimarlık ve Tasarım Fakültesi, İstanbul, Türkiye 2Eğitim, Sanayi ve Teknoloji Enstitüsü, İstanbul, Türkiye 3Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Ankara, Türkiye 4Altınbaş Üniversitesi, Mühendislik ve Doğa Bilimleri Fakültesi, Mimarlık Bölümü, İstanbul, Türkiye |
Anahtar Kelimeler: Yükseköğretim, Mekân ve pedagoji ilişkisi, Öğrenme mekânı, Nitel araştırma |
Eğitim kurumlarında öğrenmeyi destekleyecek etkenlerden bir tanesi öğrenme mekânının tasarımı konusudur. Bu çalışmada tasarım
kavramı eğitim programlarının etkili bir şekilde uygulanabilmesi için çevre/ortam şartlarının düzenlenmesi eylemi anlamında
kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı yükseköğretimde disiplin bazlı olarak öğrencilerin ve akademisyenlerin daha etkili öğrenme/
öğretme deneyimleri edinmelerini destekleyecek mekânsal özelliklerin belirlenmesi ve bu çerçevede bir öğrenme mekânı değerlendirme
modeli geliştirilmesidir. Çalışmada, eğitim mekânının tasarımı konusunun eğitimin her düzeyinde öğrenmeyi destekleyecek alanlardan
biri olduğu vurgulanırken, üniversite kampüslerinde öğrenme/öğretme deneyimleri ile bu deneyimlerin gerçekleştiği mekânlar arasındaki
doğrudan ilişki ele alınmaktadır. İlgili literatürde öğrenme mekânı konusu 2000’li yılların başından itibaren eğitim araştırmaları ve mimarlık
alanında çok sayıda bilimsel çalışmanın konusu olmuştur. Bu çalışmalar, mekânın yenilikçi öğrenme tanımları ve öğrenme stratejileriyle
ilişkilendirilerek yeniden kurgulanması üzerine yoğunlaşmaktadır. Öğrenme mekânı salt fiziksel değil, pedagojik unsurlar da gözetilerek
irdelenmektedir. Öğreten ve öğrenen profillerinin değişmekte olduğu günümüzde, mekân-pedagoji ilişkisi, üniversite kampüslerinde
değişen öğrenme/öğretme ihtiyaçlarına cevap verecek yeni mekânların tasarlanması konuları daha da önem kazanmaktadır. Esnek, değişen
ihtiyaçlara göre adapte edilebilir, teknoloji-destekli, öğrenen-odaklı, bireysel öğrenme kadar diyaloğa dayalı, birlikte ve yaparak öğrenmeyi
destekleyecek mekânsal özellikler araştırılmaktadır. Makale kapsamında, üniversite kampüslerinde öğrenme mekânı konusu pedagojik
ve mimari perspektifleri bir araya getiren bir yaklaşımla ele alınmaktadır. Öncelikle 21. yüzyılda değişen öğrenme ve öğretme kavramları
irdelenmekte ve bununla paralel olarak öğrenen ve öğreten profillerinin de değiştiği vurgulanmaktadır. Makalede öğrenme sürecindeki
akademisyen, öğrenci ve öğrenme eyleminin gerçekleştiği mekân üzerinde durulmaktadır. Akademisyen ve öğrencinin öğretme/öğrenme
deneyimlerinin neler olduğu ve bu deneyimlerin mekândan nasıl etkilendiği pedagojik bir perspektifle irdelenmektedir. Makalede bu mekânlarda gerçekleşen öğretme-öğrenme süreçlerinin aktif katılımcıları olan akademisyen ve öğrencilerin dâhil edildiği bir nitel araştırma
sonucunda, bu paydaşların farklılaşan/ortak sorunları, ihtiyaçları ve beklentileri ortaya çıkarılmaktadır.
|
|
|
|