Eğitim kurumlarında öğrenmeyi destekleyecek etkenlerden bir tanesi öğrenme mekânının tasarımı konusudur. Bu çalışmada tasarım kavramı eğitim programlarının etkili bir şekilde uygulanabilmesi için çevre/ortam şartlarının düzenlenmesi eylemi anlamında kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı yükseköğretimde disiplin bazlı olarak öğrencilerin ve akademisyenlerin daha etkili öğrenme/ öğretme deneyimleri edinmelerini destekleyecek mekânsal özelliklerin belirlenmesi ve bu çerçevede bir öğrenme mekânı değerlendirme modeli geliştirilmesidir. Çalışmada, eğitim mekânının tasarımı konusunun eğitimin her düzeyinde öğrenmeyi destekleyecek alanlardan biri olduğu vurgulanırken, üniversite kampüslerinde öğrenme/öğretme deneyimleri ile bu deneyimlerin gerçekleştiği mekânlar arasındaki doğrudan ilişki ele alınmaktadır. İlgili literatürde öğrenme mekânı konusu 2000’li yılların başından itibaren eğitim araştırmaları ve mimarlık alanında çok sayıda bilimsel çalışmanın konusu olmuştur. Bu çalışmalar, mekânın yenilikçi öğrenme tanımları ve öğrenme stratejileriyle ilişkilendirilerek yeniden kurgulanması üzerine yoğunlaşmaktadır. Öğrenme mekânı salt fiziksel değil, pedagojik unsurlar da gözetilerek irdelenmektedir. Öğreten ve öğrenen profillerinin değişmekte olduğu günümüzde, mekân-pedagoji ilişkisi, üniversite kampüslerinde değişen öğrenme/öğretme ihtiyaçlarına cevap verecek yeni mekânların tasarlanması konuları daha da önem kazanmaktadır. Esnek, değişen ihtiyaçlara göre adapte edilebilir, teknoloji-destekli, öğrenen-odaklı, bireysel öğrenme kadar diyaloğa dayalı, birlikte ve yaparak öğrenmeyi destekleyecek mekânsal özellikler araştırılmaktadır. Makale kapsamında, üniversite kampüslerinde öğrenme mekânı konusu pedagojik ve mimari perspektifleri bir araya getiren bir yaklaşımla ele alınmaktadır. Öncelikle 21. yüzyılda değişen öğrenme ve öğretme kavramları irdelenmekte ve bununla paralel olarak öğrenen ve öğreten profillerinin de değiştiği vurgulanmaktadır. Makalede öğrenme sürecindeki akademisyen, öğrenci ve öğrenme eyleminin gerçekleştiği mekân üzerinde durulmaktadır. Akademisyen ve öğrencinin öğretme/öğrenme deneyimlerinin neler olduğu ve bu deneyimlerin mekândan nasıl etkilendiği pedagojik bir perspektifle irdelenmektedir. Makalede bu mekânlarda gerçekleşen öğretme-öğrenme süreçlerinin aktif katılımcıları olan akademisyen ve öğrencilerin dâhil edildiği bir nitel araştırma sonucunda, bu paydaşların farklılaşan/ortak sorunları, ihtiyaçları ve beklentileri ortaya çıkarılmaktadır.