Bu çalışma hemşirelik öğrencilerinin bireysel yenilikçilik özelliklerinin çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluğa etkisini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Tanımlayıcı tipteki bu çalışmanın evrenini 2017-2018 eğitim-öğretim yılında hemşirelik bölümünde okuyan toplam 1040 öğrenci oluşturmuştur. Evreni bilinen örneklem hesabına göre çalışmaya dahil edilecek öğrenci sayısı 300 olarak hesaplanmıştır, ancak uygulama sırasında çalışmaya katılmaya gönüllü olan 573 öğrenci ile çalışma tamamlanmıştır. Araştırmaya başlamadan önce Erciyes Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Etik Kurulu’ndan yazılı izin, öğrencilerden yazılı onay alınmıştır. Veriler araştırmacılar tarafından Kişisel Bilgi Formu, Bireysel Yenilikçilik Ölçeği ve Çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluk ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Mann Witney U testi, Kruskal-Wallis ve posthoc Bonferroni, Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 21.0±2.8 olup, %32.8’inin dördüncü sınıf, %81.3’ünün kadın, %62.1’inin il merkezinde yaşadığı saptanmıştır. Öğrencilerin %54.8’inin hemşirelik mesleğini isteyerek seçtiği, %45.9’unun hemşireliği iş bulma kolaylığı nedeniyle seçtiği belirlenmiştir. Öğrencilerin Bireysel Yenilikçilik Ölçeği ve Çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluk ölçeği puan ortalamaları sırasıyla 58.20±12.24 ve 50.86±18.95 olarak tespit edilmiştir. Öğrencilerin sınıflarına göre Bireysel Yenilikçilik Ölçeği ve alt ölçek puan ortalamaları karşılaştırıldığında dördüncü sınıf öğrencilerinin bireysel yenilikçilik ölçeği ve fikir önderliği, değişime direnç alt ölçeği toplam puan ortalamalarının diğer sınıflardan daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluk ölçeği puan ortalamaları karşılaştırıldığında birinci sınıf öğrencilerinin toplam puan ortalamalarının diğer sınıflardan daha yüksek olduğu bulunmuştur (p<0.05). Çalışmanın sonucunda hemşirelik öğrencilerinin bireysel yenilikçilik özellikleri ile çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerinin düşük olduğu, bireysel yenilikçilik ile çevrim içi hazırbulunuşluk arasında zayıf düzeyde pozitif yönlü bir ilişki olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin ilk sınıflarda çevrim içi öğrenmeye hazır bulunuşluklarının yüksek olduğu, sınıf düzeyleri arttıkça yenilikçiliklerinin geliştiği tespit edilmiştir. Öğrencilerin çevrim içi öğrenmeye hazır oluşluklarının artırılması için ders içeriklerine yenilikçilik konularının eklenmesi ve bu konularda öğrencilerde farkındalık oluşturulması önerilebilir.