Bu çalışma, Türkiye’deki yükseköğretim öğrencilerinin öğrenim maliyetlerini azaltmak ve/veya ortadan kaldırmak için onlara ek bir finansman sağlayacak bir kredi mekanizmasına ihtiyaç duyup duymadıklarını analiz etmektedir. Türkiye’de, üniversite sınavından en iyi vakıf üniversitelerinde kısmi burslu ya da burssuz olarak eğitim almak için yeterli puanı almış, ancak finansal kısıtları nedeniyle bu üniversitelerde ücretli olarak eğitim almayı tercih edememiş bazı öğrencilerin bulunduğu gözlemlenmektedir. Bu çalışma; bu gözlemin geçerliliğini analiz etmek için, Ankara Yıldırım Beyazıt, Çukurova, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisat ve Elektrik-Elektronik Mühendisliği Bölümlerinde eğitim alan 253 öğrenciye uygulanan alan araştırmasının sonuçlarını göstermektedir. Çalışma sonucunda, saha araştırmasına katılan öğrencilerin yaklaşık yarısı böyle bir kredi mekanizmasının gerekli olmadığını düşünürken, yaklaşık %30’u kredi sistemine ihtiyaç duyduklarını, yaklaşık %20’si ise kararsız olduğunu belirtmiştir. Bunun temel nedeninin ise öğrencilerin gelecekteki gelirlerine ilişkin bir öngörüde bulunamamaları ile ilgili olduğu düşünülmektedir. Bununla birlikte öğrencilerin üniversite tercihi yaparken iş bulma fırsatlarına fazla önem atfetmesi, onların gelire ve istihdama ilişkin kaygılarını göz önüne sermektedir. Borçlanma mekanizmasının gerekliliği konusunda negatif ve kararsız yaklaşıma sahip olan öğrencilerin, bu tutumlarının arkasındaki temel nedenlerin bu iki kriterden kaynakladığı düşünülmektedir. Fakat iş bulduktan sonra geri ödemelere başlanmasını ve mevcut gelirin belli bir yüzdesinde geri ödeme yapmayı içeren gelir-şartlı bir kredi sisteminin inşa edilmesiyle borçlanma sistemine negatif yaklaşan ve kararsız kalan öğrencilerin bir kısmının da sisteme dâhil olmak isteyeceği düşünülmektedir.